Η όχι και τόσο τέλεια ζωή μου!

Όχι και πολύ “πιασάρικος” τίτλος για άρθρο στις μέρες έτσι δεν είναι;

Όταν πρωτοδιάβασα τον τίτλο στο βιβλίο της Sophie Kinsella σκέφτηκα πόσα άτομα αντιπροσωπεύει και όμως πόσα λίγα είναι αυτά που το παραδέχονται.

Κακά τα ψέματα ζούμε στην εποχή του αψεγάδιαστου και της τελειότητας, των απόλυτων summer fun party και ένα απλό καθημερινό scroll στην αρχική του instagram μπορεί να σου φέρει κατάθλιψη στο άψε σβήσε. H θάλασσα φαντάζει ακόμα πιο όμορφη με όλα αυτά τα ευφάνταστα φίλτρα που είναι ικανά να κάνουν και τη γούρνα στο χωριό μου να φαίνεται πιο όμορφη και από πισίνα πεντάστερου ξενοδοχείου. Και σ’ αυτό το σημείο όλα εμείς τα ταπεινά χαμομηλάκια (lol) που έχουμε κάνει μόλις 3 μπάνια αναρωτιόμαστε βλέποντας όλα αυτά τα όμορφα τοπία, είτε αληθινά είτε όχι, τι πάει τελικά λάθος με τη ζωή μας;

Θυμάμαι κάποτε πηγαίναμε θάλασσα φορώντας ένα σορτσάκι με ένα απλό t-shirt ή στο τσακίρ κέφι και κανά κιμονό. Δεν ήξερα ότι για να κάνεις μια βουτιά πρέπει πλέον να φοράς ψεύτικη βλεφαρίδα για τη σέλφι, 3-4 κολιέ για layering και φυσικά μαλλί κομμωτηρίου που δεν μπαίνει στη θάλασσα ακόμα και αν έξω το θερμόμετρο έχει φτάσει στους 40 βαθμούς. Σε λίγο για να πας θάλασσα θα πρέπει να κάνεις μεγαλύτερη προετοιμασία από το να πας σε γάμο. Και να σας πω κάτι; Καθόλου δε με πειράζει να θέλεις να ντυθείς λίγο πιο υπερβολικά ακόμα και στην παραλία ( beach style και τα μυαλά στα κάγκελα) αλλά όταν όλο αυτό γίνεται απλά και μόνο για το φαίνεσθαι ή για το πολυπόθητο κλικ της μηχανής και όχι απλά για να αισθανθούμε καλά κάτι δε πάει καλά, δε νομίζετε;

Απλά αναρωτιέμαι γιατί η τελειότητα μας τραβάει τόσο πολύ; Γιατί μια φωτογραφία που παρουσιάζει μια ζωή ονειρεμένη θα τραβήξει περισσότερο τη προσοχή από εκείνη που θα παρουσιάζει την πραγματικότητα όπως είναι; Καταλαβαίνω απόλυτα και εν μέρη συμφωνώ ότι στα social media παρουσιάζεται ένα πολύ μικρό μέρος της καθημερινότητας του καθενός και λογικό να παρουσιάζουμε μια όμορφη στιγμή. Η ερώτηση όμως αφορά καθαρά στην ψεύτικη ωραιοποίηση αυτής. Πόσες παρέες παρατηρείς γύρω σου σε μια καφετέρια να βαριούνται θανάσιμα και όμως μπροστά στη θέα μιας κάμερας το χαμόγελο έρχεται στα χείλη, το σχήμα της νίκης σχηματίζεται στα δάχτυλα και το αποτέλεσμα παρουσιάζει μια παρέα δεμένη, που παρτάρει και ξέρει να ζει τη ζωή της. Και από όλο αυτό πιο το όφελος; Αυτοί συνεχίζουν να βαριούνται και πολύ πιθανό κάποιος που θα το δει να πει my life sucks επειδή δε μπόρεσα να παρτάρω και εγώ όπως εκείνοι οι τύποι στη φωτογραφία

Μήπως ήρθε η ώρα να λέμε και καμιά αλήθεια; Είναι τόσο άσχημο να μοιραστούμε με τους διαδικτυακούς μας φίλους μια όχι και τόσο τέλεια καθημερινότητα όπως είναι έστω και με φίλτρα; Ας αρχίσω εγώ λοιπόν!

Είμαι η Κατερίνα, ξυπνάω πολλές φορές μέσα στη νύχτα γιατί του μπέμπη του αρέσει το μεταμεσονύκτιο πάρτι (we roooooockkkkkkk σε Instagram life). Έχω κάνει μόνο 3 μπάνια και άντε να φτάσω τα 4, τα απογεύματα ανακαλύπτω τα σοκάκια της γειτονιάς παρέα με το καρότσι για να ηρεμήσει ο μικρός και ωωωω σοκκκκκ με πιάνει υστερία που για να πάω για ένα καφέ πρέπει πρώτα να το προγραμματίσω 3 μέρες πριν. Τα Σαββατοκύριακα το καίω το πελεκούδι με ένα κοκτέιλ στο μπαλκόνι βλέποντας το ηλιοβασίλεμα και στο τσακίρ κέφι χορεύω την ώρα που κάνω δουλειές. Στον ελεύθερο χρόνο μου λιώνω στο netflix με χαζοαμερικάνικες ταινίες και που που ψάχνω δολοφόνους και εγκληματίες στις σελίδες κάποιου βιβλίου.

Χμμμμ..Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα! Σαν να ξαλάφρωσα. Μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά είναι η απόλυτα δική μου καθημερινότητα και είμαι ευγνώμων που την έχω. Δεν θα αρνηθώ πως μου λείπουν πράγματα αλλά κακά τα ψέματα αυτή δε λένε πως είναι η ουσία της ζωής; Οι απλές καθημερινές στιγμές; Ας τις απολαύσουμε λοιπόν όσο βαρετές και να φαίνονται στις μέρες μας, κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες των social media. Ας εκτιμήσουμε το παρόν,προσπαθώντας για το καλύτερο γιατί μη ξεχνάς ότι κάθε μέρα που περνά πίσω δε γυρνά!

-Xoxo