Δικαστήριο των Social: Είμαι καλή μαμά ή όχι;

Κατερίνα:”Θήλασα το μωρό μου μόνο 9 μήνες γιατί αυτό πίστευα πως είναι το σωστό;”
Facebook Μαμά: ” Μορφώσου..Διάβασε..Τι μάνα είσαι εσύ; Το παιδί πρέπει να το θηλάζουμε τουλάχιστον 2 χρόνια”

Σούλα: “Δεν θήλασα το μωρό μου καθόλου γιατί δεν είχα γάλα/πονούσα αφόρητα/δεν ήθελα βρε αδερφέ.
Facebook Μαμά: ” Τώρα εσύ είσαι μάνα; Τι θα πει δεν είχες γάλα; Όλες έχουν..Τι θα πει πονούσες; Έπρεπε να το υπομείνεις για το παιδί..Καλά εσένα που απλά δεν ήθελες θα σε κρεμάσουμε στη πλατεία του χωριού, αφού φυσικά σε αλείψουμε πρώτα με πίσσα και πούπουλα”
Κούλα: “Θηλάζω το παιδί μου μέχρι και σήμερα που είναι τριών χρονών.”
Facebook Μαμά: ” Θα το κάνεις μαμάκια το παιδί.. Είναι ολόκληρο παλικάρι και εσύ ακόμα το θηλάζεις;;; Αν είναι δυνατόν!”

Ξέρετε κάτι;;Κουράστηκα.. Κουράστηκα να βλέπω συνεχώς δικαστές γύρω μου. Κουράστηκα να πρέπει και καλά να αποδείξω ότι είμαι καλή μαμά. Κουράστηκα από τη λέξη πρέπει που για κάποιο περίεργο λόγο έχει κολλήσει δίπλα στη λέξη μαμά.

Μαμά σημαίνει ανιδιοτέλεια..Μαμά σημαίνει αγάπη..Μαμά σημαίνει αγκαλιά..Μαμά σημαίνει ασφάλεια..Μαμά σημαίνει ένα σωρό αγνά συναισθήματα που είναι και τα μόνο που βλέπουν τα παιδιά μέσα στον δικό τους μαγικό, γεμάτο αθωότητα κόσμο. Και μεις τι κάνουμε; Κατακρίνουμε όποια γυναίκα μεγαλώνει το παιδί της με ένα διαφορετικό τρόπο από εμάς. Της δημιουργούμε κι άλλες τύψεις λες και δεν της φτάνουν αυτές που έχει από μόνη της. Λες και δεν της φτάνει η κούραση από τα ξενύχτια, η ανησυχία γιατί πάλι αρρώστησε, η αγωνία για το αν περνάει καλά στο παιδικό σταθμό γιατί εκείνη αναγκάστηκε να γυρίσει στη δουλειά. Το δικαστήριο των social το έβγαλε άλλωστε το πόρισμα. Ανίκανη!

Ε, όχι! Δεν είμαι και δεν είσαι.Εσύ που κοιμάσαι κάθε βράδυ με το μπεμπάκι σου μη σκας..Είσαι καλή μαμά..Κάποια στιγμή θα πάει στο κρεβάτι του όπως όλα τα παιδιά..Ξέρω ότι πρέπει το πρωί να ξυπνήσεις στις 7 (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και είναι δύσκολο να σηκώνεσαι κάθε 1 ώρα από τα κλάματα..Εσύ που του βάζεις που και που τηλεόραση για να ηρεμήσει λίγο το κεφάλι σου να ξέρεις τα πας περίφημα..Κάπως πρέπει να φτιαχτεί και το φαγητό..Κάπως πρέπει να συμμαζέψεις και το χάος από τα παιχνίδια. Και ξέρεις κάτι, αν αφήσεις και το χάος εκεί δε έγινε τίποτα. Έτσι και αλλιώς σε μία ώρα πάλι χάος θα γίνει.

Εσύ που θα γυρίσεις στη δουλειά και αναγκάζεσαι να το αφήσεις να ξέρεις πως δε το εγκαταλείπεις..Απλά δε μπορούμε να κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε.. Πρέπει κάπως να ζήσουμε..Όσο για σένα που έβαλες τα κλάματα χθες πάνω από τα ασιδέρωτα, διερωτώμενη τι πάει λάθος στη ζωή μου έτσι, γιατί απλά ήθελες να λιώσεις λιγάκι στο καναπέ βλέποντας τηλεόραση να ξέρεις πως όλες το κάνουμε..Συχνά!Αυτό όμως δε σε κάνει ανίκανη μαμά..Μη ξεχνάς..Είσαι άνθρωπος! Όχι ρομπότ..

Πριν γράψεις κάτι, κάπου..Πριν πεις κάτι και σε κάποια..Απλά σκέψου! Έχεις έναν άνθρωπο απέναντι σου που κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Φοβάται όπως και εσύ, πονάει όπως και συ, αγαπάει το μωρό του όπως και συ. Άπλωσε το χέρι σου και αγκάλιασε τον. Είστε ομάδα!Έχετε τόσα πολλά που σας ενώνουν και τίποτα απολύτως να σας χωρίζει. Είσαι μαμά και είναι μαμά..Είσαι γυναίκα και είναι γυναίκα..Είσαι σύζυγος και είναι σύζυγος..

Τελικά τι είμαι;Αθώα ή ένοχη; Καλή ή κακιά μαμά; Ξέρετε κάτι; Μόνο ένας μπορεί να μου απαντήσει. Όχι ακόμα..Αλλά θα περιμένω 30 χρόνια, για να ακούσω από το στοματάκι του αυτό που με τόση λαχτάρα λέω συνέχεια εγώ στη δική μου μαμά. “Μανούλα…Είσαι η καλύτερη μαμά στο κόσμο! Σ’αγαπάω!”

-Χοχο