Ημέρα Τρίτη,ώρα  6.30 μ.μ και εγώ πραγματοποιώ το 14ο αν δε κάνω λάθος login στο Instagram..

Ανανέωση..Και πάλι ανανέωση..Κι όμως πάντα υπάρχουν καινούργιες φωτογραφίες στην αρχική μου..Πάντα υπάρχει ένα φίλος,ένας γνωστός ή και άγνωστος κάπου εκεί έξω στο κόσμο που θα ποστάρει μια σχεδόν αψεγάδιαστη φωτογραφία απεικονίζοντας “απλές” καθημερινές στιγμές. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσα κλικς έχουν χρειαστεί γι αυτή την κατά τα άλλα τυχαία φωτογραφία; 10;20; Ίσως και περισσότερα!                 

Τι θα λέγατε να κάνουμε ένα flashback? ‘Ένα ταξίδι στο τότε..Στο τότε που τα social media δεν υπήρχαν στο χάρτη..Στο τότε που το να φωτογραφίσουμε μια μακαρονάδα φάνταζε γελοίο..Στο τότε που το χαμόγελο ήταν αυθόρμητο!

Θυμάστε αλήθεια πως βγάζαμε κάποτε φωτογραφίες; Ένα φιλμ,36 ευκαιρίες (στην καλύτερη των περιπτώσεων) για μια καλή πόζα η οποία πολλές φορές δεν ερχόταν, αλλά δε μας πολυπείραζε εκείνη τη στιγμή γιατί πολύ απλά δε το ξέραμε. Το πιο όμορφο συναίσθημα όμως ερχόταν μετά.. Όταν τρέχαμε στο φωτογραφείο μετά από διακοπές,εκδρομές και γάμους για να εμφανίσουμε το φιλμ..Γιατί τότε τις εμφανίζαμε..Δεν τις ποστάραμε! Διαλέγαμε την ομορφότερη και την κάναμε κορνίζα. Τη βάζαμε δε σε περίοπτη θέση στο χώρο μας και νιώθαμε περήφανες που βγήκαμε τόσο όμορφες και ας ήταν σε μόνο μία λήψη.

Κοκκινίζαμε από τα γέλια με τις άλλες..Τις πραγματικά αυθόρμητες.. Εκείνες που μας έδειχναν να κάνουμε μια αστεία γκριμάτσα,εκείνες που η λήψη μας έκανε να φαινόμαστε πιο παχιές, εκείνες που δεν ήμασταν τέλειες..Ήμασταν όμως αληθινές..Δεν τις εξαφανίζαμε με ένα delete από τη μνήμη τις φωτογραφικής απλά επειδή δεν μας ικαναποιούσαν. Τις δείχναμε στην κολλητή μας και γελούσε και εκείνη με τα χάλια μας..Αλλά αυτό ήταν το ωραίο. ΕΙΧΕ ΠΛΑΚΑ!

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Στο σήμερα που για να μοιραστούμε μια φωτογραφία πρέπει να βγούμε 50.. Και αφού διαλέξουμε την πιο όμορφη,με λίγο χρώμα,λίγα φίλτρα και για τους πιο ειδικούς λίγο photoshop είναι έτοιμη για upload. Αν τα likes πέσουν βροχή τότε ήμαστε σίγουροι ότι κάναμε τη σωστή επιλογή. Αισθανόμαστε περήφανες, χαρούμενες ακόμα και πιο όμορφες.. έτσι..Επειδή κάποιος εκεί έξω πάτησε το κουμπί με το χεράκι προς το πάνω..Οι υπόλοιπες φυσικά ξέρετε..DELETE..

Η φαντασία μας δε έχει φτάσει σε άλλα επίπεδα όσο αναφορά το περιεχόμενο των λήψεων.. Ένα απλό χαμόγελο ή μια αγκαλιά σε κάποιον αγαπημένο μας άνθρωπο δεν είναι πλέον αρκετά.. Πρέπει το φόντο τις φωτογραφίας να είναι ειδυλλιακό..Μακιγιάζ,ρούχα και μαλλιά στην τρίχα (να ναι καλά και οι fashionbloggers που μας ξεσηκώνουν)..Και εμείς πρέπει να φαινόμαστε πολύ ευτυχισμένες και ξέγνοιαστες..Έτσι θα κερδίσουμε άλλωστε περισσότερα likes..

Ματαιοδοξία, ανασφάλεια ή απλά εξέλιξη; Μήπως ο συνδυασμός τους; Το μέλλον θα δείξει..Εγώ πάντως αποφάσισα να ξεφυλλίσω τα σχολικά μου άλμπουμ..Ναι εκείνα που κάθε φορά που τα βλέπω αναρωτιέμαι πως κυκλοφορούσα έτσι..Πρώτο στη λίστα,5ήμερη στη Ρόδο 2005..

Σύνολο λήψεων: 56.

Ξεκαρδίζομαι στις:25

Κουνημένες:10

Τα μαλλιά μου χάλια στις:30

Likes:0

Αληθινές :ΟΛΕΣ!

 

You May Also Like